سلام دوستانم
این ایام دچار خلا فکری شدم ، طبیعی است فکر ها و عقل های خام اینگونه اند دگر ، گاهی شیپور به اصطلاح روشن فکری را بر دست میگیرند و در آن میدمند و گاهی هم چیزی برای گفتن ندارند چرا که عملی نیست که انجام داده باشند که اکنون بخواهند زیبایی واکنش عمل خود را در عقل و نگاه خود ببینند ، سکوتی از جنس فریاد زیباست ولی نه برای ابلهانی همچون من که مدعی باشم سکوت کرده ام ، یا بگوییم سکوت کرده ایم ، چرا که سکوت ما لاک نیست که سرمان را در آن بکنیم و به تفکرات بپردازیم ، این بار ساده مینونیسم.
بین آینه های وجود ما و وجود آنان که دوستشان داریم فاصله هایی بسیار که گام های اشک ، تاری دید ، خنده های خنده ، بوسه های بدهکارانه ، زلف و قلب و تا سرخی را طی نکرده ایم و شاید هم ، دیگر شاید نه ، و هرگز طی نخواهیم کرد و همواره در جای خود در خال غلیطیدنیم گاهی غلطیدنی از جنس حیوانات و گاهی هم از جنس انسانی ، مشکل آنجاست ، آنان که میروند دیگر پشت سر خود را نمینگرند که بیابند و ببینند دیگران را که گاهی شرابی در دست دارند و نمیخورند و مدعی یافتن حقیقت ، حتی علمی
آینه را دوس داریم ولی برای به دست آوردن آینه هیچ تلاشی نمیکنیم و همگی آینه هایی یافته ایم از جنس خودمان و گاهی هم بدتر.
دوس دارم بگویم و شرح دهم کسانی را که خود را پشت سیاهی هایی پنهان میکنند ولی ترس اجازه نمیدهد ، امسال را سال خوبی از جهت تحصیلی برای همه شما و خودم آرزو میکنم ، ایکاش روزهای امسال سرشار از یاد باشد
والسلام./
